Life of a PA student

Fysiotherapeute, afdelingsassistente op de intensive care én een nieuwe uitdaging als physician assistant (PA) in opleiding op de afdeling anesthesie. Dat het leven zo bewogen kan zijn, ervaart Jill Muijrers (29) aan den lijve. Zeker in het afgelopen jaar. Tijdens de eerste coronagolf was zij werkzaam als fysiotherapeute in het Viecuri. Tevens werd ze gevraagd voor een functie als afdelingsassistente op het IC. Hedendaags is zij werkzaam in het Maastricht Universitair Medisch Centrum (MUMC) als PA in opleiding anesthesie. Zij was één van de medewerkers die de eerste en tweede golf van dichtbij heeft meegemaakt, in de frontlinie. Hoe heeft zij dit beleefd?

Fysiotherapeute

Op 21-jarige leeftijd ben ik begonnen aan de opleiding tot fysiotherapeute. Tijdens deze studie ontdekte ik mijn liefde voor het ziekenhuis en het werken in het medische domein. Als fysiotherapeute heb ik dan ook voornamelijk gewerkt in de tweede lijn. Hier was ik nauw betrokken bij de kortstondige revalidatie van patiënten. Ook werd beoordeeld of de patiënt weer veilig en zelfstandig naar huis kon, thuiszorg nodig was of korte revalidatie met opname geïndiceerd was. De basisvaardigheden werden samen geoefend. Zo werd er geoefend met traplopen, zitten en opstaan, en het juist bewegen van een gewricht. Ook ademhalingsoefeningen, of op de juiste manier uit bed komen werd geoefend. De ervaring die ik hier heb opgedaan zorgt voor een stevige basis aan kennis over het menselijk lichaam en het functioneren hiervan.

Afdelingsassistente IC in Viecuri

Tijdens de eerste coronagolf viel het fysiotherapeutische werk praktisch stil, buiten de fysiotherapie voor de mensen die drastisch achteruit zouden gaan zonder therapie. Het was een gekke, verdrietige maar ook ontroerende tijd. Ik werd gevraagd om uit te helpen als afdelingsassistente op de IC.
Op de IC in het Viecuri heeft iedere patiënt een kar en kast bij het bed waar de dagelijkse verzorging uit gehaald wordt. Dit kunnen handdoeken, pleisters, handschoenen, zoutoplossing of plakkers zijn. Maar ook producten om een infuus of de beademingsslangen te verwisselen. Daarnaast hielp ik ook met het draaien van patiënten van ruglig naar buiklig of visa versa.
Waar ik normaal een werkweek had van maandag tot en met vrijdag tussen 08:00-17:00 uur fluctueerden deze werktijden tussen 07:30 en 23:30 uur op elke dag van de week tijdens corona. Maar ook dit heb ik nooit als een last ervaren.
Er waren mooie momenten, waarbij gezinsleden ons bedankten met kaartjes, vlaai en nog meer lekkers voor de goede zorgen van hun geliefde. Maar ook minder mooie momenten waarbij we met rouwkaartjes overstroomd werden.
Het meest aangrijpende moment vond ik toen ik gebeld werd of ik een bodybag wilde brengen. Alsof het alledaagse kost was. Voor medewerkers van de IC was het waarschijnlijk ook wat minder apart dan voor mij. Als fysiotherapeute kom je normaliter ook niet in aanraking met deze situaties.
Wat heel fijn was hier in het Viecuri is dat er over alles gepraat kon worden. Over de leuke dingen, maar ook over de verdrietige dingen. Na een tijdje hoorde ik echt bij het team en wist het team wat ze van mij konden verwachten. Ik voelde me ontzettend gewaardeerd als persoon en dankbaar dat ik tijdens deze bizare tijden deel uit mocht maken van deze hechte groep.

Physician assistant in opleiding

Één September jongstleden ben ik gestart met de opleiding tot PA anesthesie aan de HAN te Nijmegen. Maar wat is een PA eigenlijk en welke werkzaamheden horen daar nu bij? De kans is vrij groot dat je er nog niet van gehoord hebt. Dat komt waarschijnlijk doordat het een vrij nieuw beroep is. Een PA voert zelfstandig, onder eindverantwoordelijkheid van een arts, verschillende medische taken uit. De medische basisvaardigheden, zoals een anamnese (het gesprek over de reden van komst), lichamelijk onderzoek en het behandelen van mensen met veelvoorkomende aandoeningen of ziektes, zijn taken die hiertoe behorende. Het is een pittige maar ontzettend interessante opleiding. Deze post-HBO opleiding bevat 60% van de kennis van de opleiding tot basisarts, een universitaire studie die zes jaar duurt. Mijn opleiding dien ik binnen 2,5 jaar afronden. Dat is dus best een uitdaging. Gemiddeld investeer ik dan ook ongeveer 20 tot 25 uur per week aan mijn studie naast mijn 36-urige werkweek op de afdeling anesthesie.

Nu we middenin de tweede golf zitten wordt het ziekenhuis steeds zwaarder belast. Voor de kerst heb ik gelukkig mijn eerste stage kunnen afronden en zou het de bedoeling zijn om vanaf 5 januari mijn werkzaamheden weer te hervatten op de afdeling anesthesie. Echter ziet het er nu naar uit dat ik waarschijnlijk moet helpen in de COVID-zorg en dat mijn handen ergens anders nodig zijn. De tijd zal het leren…

Als PA sta je dichtbij de arts en is het belangrijk om goed te communiceren. Een wereld is voor me open gegaan sinds ik deze functie mag bekleden. Mijn collega artsen zijn enthousiast over deze nieuwe functie en nemen me graag mee op sleeptouw om nog meer te leren.
Doordat deze opleiding nog vrij onbekend is ben ik begonnen met een instagrampagina.
– @Lifeofa.pa.student –

Ik krijg sinds de start van deze opleiding namelijk veel vragen hierover. Wil jij hier ook meer van weten? Neem dan zeker even een kijkje. Hier neem ik je mee in mijn opleiding, de werkvloer en laat ik je de weg zien van een BSc fysiotherapeute naar een MSc PA.