De Autisme ambassadeur

Introductie Birsen Basar

Mijn naam is Birsen Basar, 35 jaar en ik woon in Breda. 14 jaar geleden is bij mij op 21-jarige leeftijd de diagnose autisme vastgesteld. Voor deze website is mij gevraagd om een stukje over mijzelf te schrijven. Momenteel gaat het niet zo goed met mij. In de afgelopen weken zijn er bepaalde dingen gebeurd waardoor ik mijn zelfvertrouwen ben verloren.

Diagnose autisme

Ik heb op het Markenhage college in Breda gestudeerd waar diverse beroemdheden op hebben gezeten zoals Dj Tiesto en Sylvie Meis. De leraar zat hierover op te scheppen bij de diplomering van mijn HAVO-diploma. Ik vond het studeren niet moeilijk. Ik vond het moeilijker om aansluiting te zoeken bij klasgenoten. Ik wist niet wat ik moest zeggen en ik werd gepest. Ik had hierdoor geen zin om naar school te gaan. Ik zag andere meisjes bij elkaar zitten en vroeg mij af hoe zij dat voor elkaar kregen. Mijn ouders probeerden mij te helpen. Mijn vader was Turks leraar en kende leerlingen waaraan hij vroeg of ze vriendinnen met mij wilden worden, maar ook dat lukte niet. Op mijn 15de ben ik begonnen met de hulpverlening. Ik heb diverse sociale vaardigheidstrainingen gedaan maar mijn moeilijkheden bleven. Ik wilde eigenlijk een lerares Frans worden maar dat deed ik niet, want ik durfde niet voor een klas te staan. Het werd Management, Economie en Recht op de HEAO in Breda. Ook daar kreeg ik te maken met dezelfde problemen. Pas 10 weken voor mijn afstuderen werd de diagnose autisme vastgesteld.

Autisme ambassadeur

Ik had zelf nog nooit gehoord over autisme. In de boeken werd het omschreven als een stoornis waar voornamelijk kinderen mee te maken kregen. Pas nadat ik boeken ging lezen van andere jongvolwassenen met autisme en ging naar ontmoetingsavonden herkende ik mij erin. Ik kwam voornamelijk Nederlandse jongvolwassenen met autisme tegen, geen Turkse. Ik wilde ook Turkse jongvolwassenen met leren kennen om ervaringen uit te wisselen maar die waren er niet. Toen ging ik op zoek online maar daar geloofden ouders uit Turkije niet dat ik autisme kon hebben omdat ik mijzelf kon uitdrukken en een opleiding had voltooid. Ik begreep dat ze in Turkije op het gebied van autisme nog niet zo ver waren. Ik besloot om een boek te schrijven om te vertellen over mijn ervaringen met autisme. Het was erg moeilijk om het boek uitgebracht te krijgen. Het boek kwam uit in 2010 in Turkije, België en Nederland. Niet lang daarna begon ik tegelijkertijd met het geven van presentaties. In Nederland ging dat erg goed. In Turkije moest ik eerst een sponsor regelen voor mijn vliegreizen. In Turkije heb ik inmiddels in 40 provincies van de 81 gepresenteerd. Mijn doel is nog altijd in alle provincies van Turkije te presenteren. Ik vind het erg leuk om te doen omdat ik mensen echt iets leer over het autisme en ik krijg heel liefde van hen terug. Dat is gewoon onbetaalbaar. Vanaf 2014 ben ik ambassadeur van de Nederlandse Vereniging voor Autisme. In 2017 ben ik tevens gekozen als de meest inspirerende persoon met een beperking in Nederland door het winnen van de Gouden Venus van Milo. In hetzelfde jaar heb ik tevens van president Erdogan van Turkije een prijs ontvangen voor mijn autismewerk in Turkije. Door corona kan ik niets meer doen voor autisme, maar via Internet onderhoud ik nog steeds contact met ouders. Zodra het kan wil ik weer gaan touren, want ik mis het contact echt. Ik denk erover om nu via ZOOM te presenteren.

Begeleider worden

Na zoveel jaren te hebben gepresenteerd, wilde ik wat verder gaan. Tijdens presentaties stelden ouders verregaande vragen over het autisme. Deze vragen gingen niet meer over mij maar over hun kinderen. Ouders konden dan vragen stellen hoe zij hun kind dan het beste konden helpen. Ik wilde daar iets mee gaan doen. Ik ben eerst de opleiding tot autismespecialist gaan volgen in België. Ik leerde daar echt wat het autisme is en ik ging voor het eerst werken met mensen met autisme en een licht verstandelijke beperking. Daarna heb ik een aantal jaar NLP gedaan. Ik heb 1 jaar gewerkt op een school voor speciaal onderwijs. Ik ging daarna werken bij een jeugdzorginstelling in Alkmaar en al mijn collega’s hadden de vereiste papieren. Mijn rol als ervaringsdeskundige werd als toegevoegde waarde gezien maar de vraag was steeds hoe en wat. Ik irriteerde mij daaraan. Het viel mij op dat als het op mij aankwam collega’s vaker moesten overleggen hoe ik een rol in de casus kon hebben. Uiteindelijk nam ik het besluit om dat verschil uit te doven door nog een hbo-opleiding te doen want dan zou ik hetzelfde diploma hebben en zouden de verschillen niet meer bestaan. In april 2019 heb ik mij ingeschreven voor de Hbo-opleiding SPH tot Jeugdzorgwerker bij het NTI. Ik dacht dat de opleiding 4 jaar zou duren, maar dat is niet zo. Je kunt op je eigen tempo studeren. Anno februari 2021 ben ik reeds bezig met afstuderen. Dat zou ik twee jaar geleden niet hebben gedacht en verwacht. Ik vind het leuk om de studie te volgen want ik leer er veel van. Mijn afstudeeronderzoek gaat over hoe de draagkracht van ouders van jeugdigen met autisme vergroot kunnen worden. Ik vind dat erg interessant.

Zelfvertrouwen verloren

Voor mijn opleiding moest ik stagelopen bij een instelling en dat heb ik gedaan. Zij boden mij een contract aan. Ik kreeg een 1-jarig contract en afgelopen januari was mijn proeftijd. Ik hoorde op 26 januari 2021 van mijn senior dat ik mijn proeftijd had gehaald en 3 dagen later stuurde ze om 23:24 dat ze mij een contract van vier maanden wilde aanbieden. Ik was er kapot van, ik heb tot in de ochtend gehuild want ik begreep niet waarom. Ze bleek later alsnog toch nog twijfels te hebben over mij: maar kon ze dat niet gewoon eerder aan mij uitleggen en de tijd voor nemen i.p.v. zo’n berichtje te sturen. Ik mocht terugkomen als ik wilde met een contract van 4 maanden maar dat heb ik niet gedaan. Ik had er geen vertrouwen meer in, want voor hetzelfde geld moest ik over vier maanden alsnog oprotten. Sindsdien ben ik depressief, heb geen zelfvertrouwen meer. Sowieso word ik bij sollicitaties meestal afgewezen. De reden is dan meestal dat ik onvoldoende ervaring heb of dat andere kandidaten beter aansluiten bij het profiel. In december werd ik nog afgewezen door een instelling voor autisme omdat ik onvoldoende gewenst sociaal communicatief gedrag zou kunnen vertonen. Ze wilden mij niet eens een kans geven. Daar moest ik ook heel erg om huilen. Soms vraag ik mij af of deze sector nog wel een goed idee is voor mij. Het vraagt aan de ene kant heel veel energie van mij om sowieso met collega’s en cliënten om te gaan en aan de andere kant om met deze teleurstellingen om te gaan. Ik heb daar geen zin meer in. Ik dacht als ik mijn diploma ook had behaald en de vereiste SKJ-registratie dat ik dan niet anders zou worden gezien. Dat is dus niet zo. Daar heb ik mij lelijk in vergist. Ik heb dan spijt dat ik een hele hbo heb gedaan. Het lijkt dan allemaal voor niets. Soms heb ik dan weer die momenten en denk dan dat ik beter informatica had kunnen studeren want met computers is er geen gezeik, die zijn zoals ze zijn. Bij mensen weet je het nooit. Ze kunnen zomaar opeens veranderen. Daar vind ik het zo moeilijk mee om te gaan.

Toekomst

Ik postte de post op Linkedin toen ik mijzelf erg down voelde. Ik twijfelde of ik dat moest doen, omdat ik mijzelf niet voor schut wilde zetten. Ik wilde daarna mijn Linkedin uitzetten en niet meer kijken omdat ik bang was voor de reacties van mensen. Wat ik zag was echter niet wat ik had verwacht. Ik heb zoveel steun gekregen van mensen die hebben gezegd dat ik niet moet opgeven en die zo aardig zijn en mij positieve energie geven. Ik heb daar de afgelopen dagen zoveel behoefte aan gehad. Ik ben daar zo blij mee. Ik hoop dat er uit die reacties misschien iets mooi zoals een nieuwe baan uit kan komen. Ik heb niet heel veel eisen voor een werkgever maar ik zou het liefst met mensen met autisme willen werken omdat ik daar affiniteit mee heb en een werkgever die mij accepteert zoals ik ben. Natuurlijk zal ik mijzelf ook blijven proberen om te ontwikkelen. Het liefst omgeving Amsterdam of Breda. Ik ben bereid wat verder te reizen als het de baan van mijn dromen is.

Nogmaals iedereen bedankt voor de lieve reacties!!