De jonge verpleegkundige

Ze is nog maar 24 jaar en heeft inmiddels drie jaar werkervaring binnen de zorg en voornamelijk in het ziekenhuis. Eerst op de afdeling Neurologie en Stroke Care Unit, vervolgens op de afdeling Neurochirurgie. Haar drijfveren om in de zorg te werken? Niet alleen vindt ze het heel leuk om met mensen te werken, ook was biologie een van haar favoriete vakken op school. En uiteindelijk is de serie Grey’s Anatomy ook een belangrijke reden geweest om te kiezen voor dit vak.
Hobby’s? Festivals en reizen! Tijdens de opleiding heeft ze voor haar stage vijf maanden in Tanzania gewoond.

Sinds maart 2021 werkt ze op de afdeling Neurochirurgie. In tegenstelling tot haar haar vorige baan, waarin ze een grote mate van zelfstandigheid in werken heeft ontwikkeld, wilde ze nu meer uitdaging. Er lag een sterke behoefte om weer nieuwe dingen te leren. De kans was er, dus greep ze deze met beide handen aan. Overigens was het een hele omschakeling voor haar, maar aan uitdaging geen gebrek.

Neurochirurgie, de afdeling en werkzaamheden

Post operatieve zorg voor patiënten die een operatie nodig hebben aan het hoofd of ruggenmerg. Een uitdagende werkinvulling van de dag is een understatement. Er wordt specialistische zorg verleent aan patiënten die bijvoorbeeld door een trauma (ongeluk) een behandeling nodig hebben. Maar ook voor patiënten die voor een biopt op de afdeling terecht komen. Bijzonder vindt Daphne de gedragsverandering en de cognitieve uitdagingen waar de patiënten mee te maken krijgen wanneer er problemen met de hersenen zijn.

Hoe ziet een doorsnee werkdag eruit voor jou?

Wij beginnen de dienst met het inlezen van de rapportage van de collega’s van de aflopende dienst. Het is dan de bedoeling om een zo goed mogelijk beeld te krijgen van de patiënten die er liggen en welke bijzonderheden er zijn. Vervolgens krijgen we een gezamenlijk overdracht waarbij er ruimte is om nog vragen te stellen. Daarna loop ik bij de patiënten langs om te zien hoe het gaat.

Hoe zag jouw studieloopbaan eruit?

Na het voortgezet onderwijs, waar ik de havo heb gedaan, heb ik me aangemeld voor de opleiding HBO Verpleegkunde technische stroom. Het is een combinatie van de opleiding Verpleegkunde met de opleiding tot operatieassistent of anesthesiemedewerker. Ik heb gekozen voor operatieassistent. Het verlossende antwoord, na een strenge selectieprocedure, was een grote opluchting. Ik was toegelaten en ik zag mezelf al staan in de operatiekamer. Vervolgens ben ik begonnen aan de opleiding, ik was nog maar 17 jaar. Zo leergierig als ik was, ging ik aan de slag. Een combinatie aan perfectionisme en een enorme drang om het aan te gaan. Twee HBO opleidingen in vier jaar tijd. Mijn eerste operatie waar ik bij mocht zijn, intens en indrukwekkend. Overigens heb ik toch besloten om na het eerste jaar de focus te leggen op verpleegkunde. Na mijn oriëntatiejaar als operatieassistent heb ik toch de moed gehad om deze keuze te maken. Het voelde een klein beetje als falen gezien de zware selectieprocedure en de tijd die de opleiders en collega’s in mij hadden geïnvesteerd.

Doorstuderen of specialiseren?

Ik ben nu bezig met de vervolgopleiding Neurologie verpleegkundige, een opleiding die 14 maanden duurt. Het is een specialisatie/verdiepende opleiding, aangeboden vanuit de Radboud Health Academy. Met ongeveer vier lesdagen in de maand, vrijgesteld door mijn werkgever, mag ik me hier in verdiepen. Voorlopig ligt hier mijn focus. Daarna? Mijn droom is de spoedeisende hulp. Daar zou ik graag naartoe willen werken, omdat mijn afstudeerstage op de afdeling Acute Opname was. Een afdeling waar alle specialismes bij elkaar komen en afwisseling/dynamiek enorm groot is. Ook hier is een vervolgopleiding voor nodig, de Spoedeisende Hulp opleiding. Ook deze duurt in totaal 14 maanden.

Mijn vader, mijn voorbeeld

Ik ben, zoals de meeste mensen me kennen, een echte levensgenieter. Ik wil het maximale uit het leven halen en dat komt doordat ik op jonge leeftijd (15) mijn vader verloor. Het was een moeilijke periode maar het heeft me wel gemaakt tot wie ik ben vandaag de dag. Zelfstandig, volwassen en een tikkeltje onzeker. Mijn vader werkte super hard voor ons, hij zorgde er altijd voor dat we niets tekort kwamen. Na zijn overlijden kwam mijn moeder er alleen voor te staan die deze rol meer dan goed vervulde. Van mijn ouders heb ik geleerd om door te zetten en niet zomaar op te geven. Ik neem mee dat wat ik doe, met passie moet doen. Ik sta voor wat ik doe en geef niet op!

Reflectie

Werken in de zorg vraagt kan veel van je vragen. Het is niet alleen een dienst draaien, afsluiten en naar huis. Wil je beter worden in jouw werk, dan is er meer nodig. Zelfreflectie, een must volgens Daphne. Als je hier niet over beschikt, dan weet je ook niet waar je verbeterpunten liggen. Hoe kun je groeien als er niet voor openstaat? Een terechte vraag, zo stellen we vast. Zeker omdat het gevolgen kan hebben voor de patiënt waarmee je werkt.

Wat is jouw boodschap aan studenten die op het punt staan een keuze te maken voor een vervolgopleiding?

Het is natuurlijk niet alleen billen wassen. Er is veel meer, het gaat om mensen die je mag helpen in de meest kwetsbare en moeilijke momenten in hun leven. Een operatie die het leven zou kunnen veranderen en/of verbeteren. Er kan zoveel meer en je bent echt van betekenis voor de mensen die je hard nodig hebben.

Werving van studenten?

Werving van verpleegkunde studenten mag zeker meer aandacht krijgen. In mijn testimonial (link) sta ik stil bij hoe dat nu gaat. Ik vind het belangrijk dat we moeten beginnen bij het voortgezet onderwijs en daar veel meer aandacht aan mogen besteden. Nu is dat nog veel te weinig en ik denk daar graag in mee.