De Lange ontzorgt

Sinds vroeger al een interesse in helpen

“Als kind bekommerde ik me al om gewonde vogels en om kinderen die gepest werden. Toen ik een jongen wilde aanpakken, die altijd hetzelfde meisje pestte, resulteerde dat in een gapende wond onder mijn kin. Hij gooide het schoolhek dicht, terwijl ik hem achterna fietste. Hij was daar zo van geschrokken, dat hij nooit meer iemand gepest heeft.

Terugblik: Begin jaren negentig

…Ging ik na het voltooien van de MEAO bij een voedingsbedrijf in Zwijndrecht werken. Als verkoopbinnendienst medewerker vond ik al gauw mijn plaats. Heerlijk om met verschillende mensen en culturen te werken. Na een jaar of 8 bood het hoofdkantoor in Naarden mij een baan aan, op de verkoopafdeling. Ook daar vond ik snel mijn plaats. Ik ben een mensenmens en ben redelijk avontuurlijk ingesteld. Ik verhuisde naar Huizen en woon daar al 22 jaar vlakbij het Gooimeer. Al na anderhalf jaar bood het bedrijf mij een baan in een groot ICT project aan. Het avontuur lokte en ineens werkte ik in Kent, vlakbij Dover. Het zaadje voor mijn consultancy leven was geplant. Lang verhaal kort; in 2006 ging ik de consultancy in.

Beroep veranderen: Van (ICT) consultant naar zorgverlener?

Als senior en later managing consultant, project manager en leidinggevende heb ik met heel veel plezier keihard gewerkt. Ook hier voelde ik me als een vis in het water. Het contact met verschillende culturen en alle lagen uit het bedrijfsleven zorgde dat ik het leuk vond. Ook al betekende dit dat ik minimaal 60 uur per week werkte. Door privé omstandigheden strandde mijn ICT avontuur; de zorg voor mijn inmiddels ex-vrouw en de drukke baan trok alle energie uit me. Al bijna een jaar had ik lichamelijke klachten vanwege mijn ziekte van Crohn. Ik negeerde het stelselmatig. Ruim vier maanden zat ik in de ziektewet. Dit was de beste beslissing in lange tijd. Mijn klachten verdwenen als sneeuw voor de zon. Stress was killing.

Het besef dat het tijd was om het roer om te gooien, groeide. In overleg met mijn toenmalige werkgever heb ik me per eind 2017 laten ontslaan. Voor het eerst in 30 jaar ontdekte ik de wereld van de WW. In overleg met het UWV heb ik afgesproken dat ik voor mezelf wilde beginnen. Tijdens mijn ICT leven, durfde ik dat niet, terwijl ik een ervaren consultant was. En nu ging ik ‘iets met mensen’ doen. Geen idee wat precies. Hoe vaag kon ik zijn?

”Wilde ik dit echt gaan doen?”

Om me te oriënteren heb ik lezingen over dementie bijgewoond, ik ging naar congressen. Verder bouwde ik mijn LinkedIn netwerk uit van 400 mensen naar inmiddels 2000 mensen. Ik maakte afspraken met mensen om meer te leren over zorg en keek bij bedrijven in de keuken. Ook gaf ik zelf een lezing “just do it” aan zij-instromers in de zorg. Eind 2017 heb ik me ingeschreven bij het vrijwilligersplatform huizenvoorelkaar.nl. Wilde ik dit echt gaan doen? Dan misschien een goed idee om als vrijwilliger te beginnen.

Ervaringen met cliënten

Twee dagen na inschrijving zat ik koffie te drinken met een man, die graag naar musea gaat. Een week later reed ik hem, als vrijwilliger, in zijn Rolls Royce (met invalidekaart) naar een museum. Ik viel met mijn neus in de boter. Haha, dit wist ik ook niet van tevoren. Er ontstond een hechte band. Ja, ik vond het leuk ‘werk’. Mijn inschrijving bij Saar aan Huis resulteerde in een opdracht bij een ouder echtpaar in Blaricum. Hij had dementie en zij Parkinson. Ik kookte drie keer per week voor hen en deed lichte huishoudelijke klusjes. Het praatje met hen, het er ‘gewoon’ zijn, werd erg gewaardeerd. Heel fijn om te doen. Ook was ik ingeschreven bij Home Instead, maar had nog geen opdracht.

Heel graag schrijf ik over mijn ervaringen op mijn zelfgebouwde website en LinkedIn. Een vrouw zag mijn blogs via LinkedIn en zag in mij de ideale aanvulling in het zorgteam van haar vriend, die ALS had. Ik vertelde hem tijdens het kennismakingsgesprek, waar ik tegenop zag, dat ik hem niet als een zielige man zag. Ik zag een krachtige autonome man, die aan het leven hing. Dit zorgde direct voor een goede klik.

Mensen wassen?

Nog kort daarvoor riep ik, dat ik geen mensen wilde wassen, niet in de weekenden en avonden wilde werken. Et voila… ik deed het allemaal en met liefde. Ik leerde omgaan met een tillift, een sondepomp, de letterkaart, spraakcomputer, een douchestoel, een nekkraag en zo veel meer. Het klikte goed tussen deze man en mij. Verder was ik beheerder van zijn PGB, stuurde het zorgteam aan en had contact met allerlei instanties. Een pittige tijd en na zijn overlijden heb ik gesproken op zijn crematie.

Via via kreeg ik een nieuwe opdracht. Sinds januari 2019 werk ik bij een man (van mijn leeftijd) met de spierziekte Myotone Dystrofie. Het klikt goed. Ik was hem, kleed hem aan, help hem met douchen, houd hem gezelschap en doe hand en spandiensten in en om het huis en meer. Via Home Instead heb ik een oudere man van 90 gezelschap gehouden. We deden samen boodschappen en dronken in de supermarkt koffie samen met andere ‘hangouderen’. Ook ben ik in maart 2019 via hen begonnen bij een man met Parkinson. Een energieke levenslustige kerel van eind 50, die een enorme wil heeft om te leven.

”Ik doe het werk waar zorgprofessionals niet aan toekomen.”

Eind 2019

…werd ik door een vrouw benaderd. Zij zocht iemand in het zorgteam voor haar puberzoon. Toen deze jongen drie maanden oud was, kreeg hij hersenvliesontsteking. Sinds die tijd is hij hulpbehoevend. Ik zie hem niet als verstandelijk beperkt. Het is een lieve jongen, die veel begrijpt en aanvoelt. Een plezier om gemiddeld zo’n 20 uur per week met hem te werken. In april 2020 werd ik benaderd door een vrouw uit Haarlem. Zij had me gevonden via Google. De blogs spraken haar aan. Sinds juni vorig jaar werk ik voor haar man. Hij is in de 70 en heeft Vasculaire Dementie en diabetes. Fijne mensen waar ik graag kom.

Frans de Lange, met die lieve puber waar hij sinds 2020 mee mag werken.

”Sinds ik als ontzorgverlener werk, heb ik geen stress meer.”

Bijna wekelijks schrijf ik een blog over mijn ervaringen. Uiteraard met toestemming van mijn cliënten. De mensen achter de aandoening krijgen met mijn blogs een podium. Ontzorgverlener is een term die ik nog niet eerder tegenkwam. Zo noem ik mijzelf. Ik doe het werk waar zorgprofessionals niet aan toekomen. Hartezorg noem ik dat. Er is hier ontzettend veel behoefte aan. Sinds ik als ontzorgverlener werk, heb ik geen stress meer. Het is erg fijn werk om te doen. Hopelijk mag en kan ik dit nog lang blijven doen.”