Recovery verpleegkundige – Martini Ziekenhuis

Voor de patiënt een spannend moment: net voor of na een operatie, voor mij is het mijn dagelijks werk. Op de recovery zien we patiënten in alle leeftijdscategorieën en van verschillende specialismen. Ik ben in 2011 begonnen in het Martini Ziekenhuis in Groningen en in 2015 als leerling recovery verpleegkundige. Tijdens de opleiding leer je alles over pré- en postoperatieve zorg, bijvoorbeeld welke risico’s verschillende anesthesietechnieken met zich mee brengen en hoe je moet handelen als zich een ongewenste situatie voordoet.

Ik neem jullie graag mee in een dagdienst bij mij op de recovery:
’s Ochtends beginnen we de dienst met een dagstart. We bespreken de planning en bijzonderheden van die dag. Vervolgens heeft elke recovery verpleegkundige de verantwoordelijkheid over maximaal drie patiënten. Aan het begin van mijn dienst weet ik niet welke patiënten ik na hun operatie zal opvangen. Voor de opvang van (acute) patiënten is wereldwijd een methodiek afgesproken, de ABCDE-methodiek. Deze methode gebruiken wij ook bij de opvang van onze patiënten. Het zorgt ervoor dat je de patiënt in de meest veilige volgorde ‘in kaart brengt’. Hierin maak ik natuurlijk ook gebruik van mijn opgedane kennis en ervaring. Als ik alle nodige informatie heb verzameld maak ik een risicoanalyse: welke problemen kan ik nog verwachten en wat onderneem ik als deze problemen zich voordoen? Zo ben ik voorbereid op een acute situatie. Het is in onze setting van belang om snel te kunnen schakelen en handelen. De situatie van een patiënt kan immers plotseling veranderen, bijvoorbeeld door een nabloeding. Ik moet dan prioriteiten kunnen stellen, handelen en delegeren aan collega’s zodat de patiënt opnieuw stabiel kan worden.
Voor communicatie met de anesthesioloog en chirurg hanteren we de SBAR-methodiek, waardoor ik kort en duidelijk de situatie van de patiënt én mijn vraag kan overbrengen.
Natuurlijk bestaat mijn werk niet alleen uit acute situaties. Ik maak een praatje met de patiënt, luister naar zijn/haar verhaal, informeer naar de pijnstatus en geef zo nodig pijnstilling, zorg dat de patiënt lekker in bed ligt en zich comfortabel voelt, meet een bloedsuiker of zorg voor een waterijsje. De zo belangrijke ‘kleine dingen’.
Als de meest urgente risico’s uit mijn risicoanalyse zijn afgenomen en de overgebleven risico’s beheersbaar zijn voor de verpleegafdeling, dan mag de patiënt weer terug naar zijn/haar kamer. Binnen het zorgproces van deze patiënt, zit mijn taak er nu op.
In het Martini Ziekenhuis is er sprake van een je en jij aanspreekcultuur waardoor er een gemoedelijke sfeer heerst. De anesthesiologen en chirurgen zijn laagdrempelig benaderbaar, wat de samenwerking prettig maakt.
Aan het einde van de dagdienst houden we een dagevaluatie. Hierin bespreken we het verloop van de dag. Wat ging goed en wat kan beter? Ons team bestaat zowel uit mannen als vrouwen van verschillende leeftijden. Er is veel kennis en ervaring aanwezig bij de oudere collega’s en de jongere collega’s geven weer nieuwe inzichten uit bijvoorbeeld de opleiding.

Sinds de komst van Corona in maart 2020 werden er minder patiënten geopereerd. Het aantal opnames van patiënten met Corona nam snel toe, zowel op de verpleegafdelingen als uiteindelijk op de Intensieve Care. Al snel bleek de vraag naar IC bedden dusdanig groot, dat er een nood IC werd ingericht bij ons op de recovery. Hier werden positief geteste Corona patiënten opgenomen en ook ons team werd voor deze zorg ingezet. Ik wist niet mij te wachten stond bij deze patiëntencategorie. Ik werd uit mijn comfortzone gehaald. Natuurlijk hebben een IC verpleegkundige en recovery verpleegkundige raakvlakken binnen het werkveld, maar toch zeker ook verschillen.
Gelukkig werd er goed op geanticipeerd: er werden scholingen ontwikkeld ter voorbereiding op het werken op de Corona Intensive Care. Ik vond het fijn om wat betreft kennis en kunde goed voorbereid te zijn. Met collegae van de anesthesie, operatieassistenten en verpleegkundigen vanuit de kliniek hebben we uiteindelijk de Intensive Care ondersteund. Ik heb het werken op de Intensive Care als intensief maar leerzaam ervaren. Het heeft veel indruk op mij gemaakt. Zo werden overgeplaatste patiënten van buiten de regio in de loop van de tijd bijvoorbeeld wakker in Groningen, soms angstig en zonder familie om zich heen. Dat wens je niemand toe. Maar ook daar werd weer het beste van gemaakt: zo ontvingen we van de familie foto’s die we bij het bed van de patiënt konden hangen. Daarnaast belden onze collega’s van de Intensive Care regelmatig via face-time met familieleden van deze patiënten.

Het vergde en vergt flexibiliteit van ons team recovery verpleegkundigen maar ook van onze collega’s op de Intensive Care. Samen hebben we onze weg gevonden in deze nieuwe setting. Het motto van het Martini Ziekenhuis “Samen voor de beste zorg” heb ik in deze hectische periode ervaren. Je ziet waar je binnen een kort tijdsbestek samen toe in staat bent! #teammartini.